این روزها سازمان سینمایی با یک مانور تبلیغاتی و به دنبال وعده و وعیدهایی که  وزیر ارشاد در قم به بیوت ایات عظام داده بود دست به اصلاح  ترکیب اعضای شورای پروانه نمایش زد تا بتواند به افزایش اعتمادسازی به عملکرد این شورا کمک کرده باشد. اگر چه هنوز زود است تا نسبت به اجماع آرای این شورا برای صدور مجوز ها و توقیف فیلمها به قضاوت نشست، اما لازم است یک تحلیل از اتفاقی که افتاده است داشته باشیم.

اگر به صفحات سایت های سینمایی و بعضی روزنامه های چند روز گذشته بنگریم ملاحظه خواهیم کرد نام دو تن از اعضای شورای پروانه نمایش در بیان دلایل عدم امکان نمایش فیلمی برده می شود، که در گفتگوهایی تاکید کرده اند، فیلم «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» ساخته کارگردانی که قبل از این نیز سابقه ساخت فیلمهای هنجارشکن و غیر متعارف را داشته به هیچ وجه قابل اصلاح و نمایش عمومی نیست. یکی از این اعضا با صراحت بیان می کند که این فیلم اصلا امکان اصلاح ندارد که با ارائه اصلاحات و حذف بعضی سکانسها بتوان امیدوارد بود فیلم مجوز نمایش بگیرد.

بدیهی است اعضای شورا در مقام شخصیت حقیقی می توانند نسبت به  امکان یا عدم امکان  نمایش فیلمی که در شورا دیده اند  اظهار نظر نمایند و رای شخصی خود را بگویند و این امر در موارد دیگری هم مسبوق به سابقه بوده است. البته ممکن است این رای با اجماع رای شورا نیز تطبیق داشته باشد که بیان آن هم منع قانونی و آئین نامه ای ندارد مگر آنکه مدیران سینمایی و وزارت ارشاد از اعضای شورا تعهد اخلاقی گرفته باشند که حق ندارند در مورد هیچ فیلمی اظهار نظر نمایند. البته در آن صورت اصحاب رسانه و دوستداران سینما انتظار خواهند داشت مسئولان سازمان سینمایی یا سخنگوی وزارت ارشاد نسبت به اطلاع رسانی به موقع اقدام نمایند.

حال برای صاحب نظران این سوال پیش می آید که چطور درست در زمانی که دوتن از اعضای شورا در خصوص غیر قابل نمایش بودن فیلمی اظهار نظر شفاف کرده اند بلافاصله بر کنار می شوند. آیا سازمان سینمایی قصد داشته در یک فرصت دیگر مجوز فیلم را با حکم دولتی خود صادر کند و این اظهار نظرها راه را بر آن بسته است!؟ اگر سازمان سینمایی به دنبال مماشات در مقابل فیلمی نبوده است که ظاهرا بسیاری از حریم های اخلاقی و عرفی را شکسته است، باید از اظهارات این دو فیلمساز که خود را سپر بلای سازمان سینمایی کرده اند تشکر کند نه آنکه آن دو را بلافاصله برکنار کند.

جالب تر آن است که ببینیم سازمان سینمایی باحکم آقای وزیر چه کسانی را جایگزین این دو فیلمساز کرده است؟ آقایان دری و لطیفی دو فیلمسازی هستند  که شخصیتی مستقل دارند و در لابی های قدرت سینما و با حلقه های سیاسی در راس سینما بده بستانی نداشته و ندارند اما جایگزینهای این دو یکی فرشته طائر پور است که گویا حضورش در سینما را مدیون ارتباط فامیلی با ریاست اسبق بنیاد فارابی بوده و دیگری صدر عاملی است. دو سینماگری که شناسنامه و سوابق آنها بیانگر آن است که از حلقه مدیران خانه سینما بوده و هستند. انتصاب این دو سینماگر وابسته به حلقه قدرت راس خانه سینما بیش از هرچیز این پیام را دارد که دو سینماگر مستقل کنار گذاشته شدند و دو سینماگری که به روابط و برنامه های خانه سینما خود را متعهد می دانند جایگزین شده اند. به نظر می رسد این تغییر در راستای آن است تا در صورتی که مدیریت سینمایی خواست در مورد فیلم هنجار شکنی از خط قرمزها عبور کند و فیلمی همچون «ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا» را مجوز نمایش دهد تکروی اعضای سینماگر شورا مانع این اقدام نشود. تعهدی که قطعا دو سینماگر جدید عضو شورای پروانه نمایش با طیب خاطر آن را انجام خواهند داد.